Hikikomori, een woord voor wat ik al jaren om me heen zie gebeuren. In huiselijke kring, in groepen gelijkgestemden, in de maatschappij.
Hoe triest ook, ik krijg energie van het feit dat dit herkenning oplevert voor heel veel (jong)volwassenen en hun naasten.
Misschien is het niet hét woord voor wat er werkelijk te gebeuren staat, voor iets wat we nog niet aan zien komen, of voor een omwenteling waar we in zitten, terwijl we niet kunnen overzien in
welke fase we zitten en waar het toe leidt.
Op dit moment beschrijft het volgens mij wel het fenomeen van mensen, die fijngevoelig zijn en merken dat de wereld niet toekomstbestendig is. En die door schade en schande (nog) wijzer zijn
geworden, namelijk dat de normale wegen om het te verbeteren niet werken. Geen meedenken, geen klankbordgroep, geen meldingen, geen klachten, geen lobby's, geen demonstraties, geen verkiezingen,
geen protesten, geen geweld, geen behandeling komen tegemoet aan de diepste behoeften, de fundamentele idealen die deze mensen bewust én onbewust voelen.
Zelfs ouders snappen soms hun eigen kinderen niet.
En als ze aan de bel trekken voor hulp worden zij helaas ook vermalen in het systeem van zorg en hulpverlening of in het ergste geval justitie onder het mom van veiligheid en preventie.
Steeds vaker moet ik denken aan de serie van Thea Beckman over Thule (Groenland) en de oorlog en
verwoesting die daaraan vooraf gaat.
Hebben we zo'n crisis nodig om te bereiken wat deze moderne kluizenaars aanvoelen en waar ze met hun eenzame reis de aandacht op vestigen? Het is de ultieme uiting van stil protest tegen een
vastgelopen maatschappij. Ze onttrekken zich eraan.
Heeft niet iemand ooit gezegd dat je met negeren iemand het hardst kunt raken?
Ik hoop van harte dat deze levenshouding ons pijn doet, ons wakker schudt, vooral omdat het in beginsel een vreedzaam protest is, net als dat van de kluizenaars van vroeger.
En omdat het door de enorme aantallen en de toename sinds Covid-19 een niet te ontkennen probleem wordt.
Maar laten we ze -door het probleem te noemen- alsjeblieft niet in hokjes stoppen of in een systeem van aandoeningen en bijbehorende behandelingen.
Laten we echt en diep luisteren naar deze mensen én ze regie geven over de toekomst!
Enkele beschrijvingen en artikelen (in het Engels):
- Britannica .
- Wikipedia .
- PubMed .
- The Conversation .
Karin